7. Zakichana miłość

Niebawem znaleźliśmy się w jego pokoju. 

- Czyli jednak... Jesteś u mnie. - na chwilę przerwał całowanie.

- No widzisz. Ale nie wiem czy będę tu często wpadać...

- A założysz się, że już jutro odwiedzisz mnie raz jeszcze?

- Jak na razie, nie idzie mi w zakładach z tobą, także odpuszczę sobie. - moja dłoń powędrowała pod t-shirt Michała, a usta kolejny raz przywarły do jego.

Zapowiadała się całkiem ciekawa noc i niestety taka była.

***

Obudziłam się wtulona w nagi tors Kubiaka. Na szczęście kiedy ja wstałam on jeszcze spał, więc mogłam spokojnie się ubrać i jak najszybciej stamtąd uciec. W sumie to nie wiedziałam czemu się z nim przespałam... Może po prostu chciałam się zabawić jak Aua? Chociaż to wcale do mnie nie podobne, jest całkiem możliwe. W kuchni spotkałam się z Michałem, który w każdym calu był tak niesamowicie rozweselony, że aż tym zarażał.

- Co tam? - spytałam, otwierając jednocześnie szafkę ze szklankami.

Kochany braciszek nie raczył zwrócić na mnie uwagi... Tak jak wcześniej machał rękami jak opętany (że niby tańczył) do piosenki ''R.I.O ft. Nicco - Party Shaker''. A te jego przyśpiewki do łyżeczki od herbaty, po prostu och i ach.

- Ty słuchasz mnie w ogóle? - oparłam dłoń na biodrze.

- From Rio to Jamaica, we are the party shaker. So welcome everybody, let’s party tonight! Słucham Cię sio-sio-sio-siostro. - zaintonował.

- Błagam Cię, nie śpiewaj! A jak już musisz to przynajmniej nie przy mnie. Piłkę podbijać to umiesz, ale do śpiewów to się nie pchaj, ok? - poklepałam go 'po bratersku' w ramię.

- From Rio to Jamaica, we are the party shaker. So welcome everybody, let’s party tonight! - zaczął wyć jeszcze głośniej.

Do kuchni wszedł również i Kubiak. Nie za bardzo mnie to ucieszyło, to racja. Nie miałam pojęcia jak się zachowywać, więc czekałam na jego reakcję.

- Coś tu zdechło? - posłał Michałowi zdziwione spojrzenie.

- Aj, hejterzy! Nie znacie się! - Łasko udał, że zarzuca włosami (których oczywiście nie ma) na plecy.

- O, cześć kotek. - podszedł do mnie i pocałował w policzek.

No tego to się za Chiny Ludowe nie spodziewałam! Puściłam buraka, zapewne najdorodniejszego w całym swoim życiu. Brat zmierzył mnie dość poważnym wzrokiem znad deliktnie uniesionych brwi.

- Yyym... No heej. - odpowiedziałam nieśmiało.

W tamtym momencie uświadomiłam sobie, że nie czuję do Kubiego nic po za tą przyjacielską miłością. Nie traktowałam go jako materiał na mężczyznę, z którym mogłabym utworzyć coś poważnego... 

- Michał... możemy coś omówić? - chwyciłam go za rękaw i przytargałam do salonu - Przepraszam bardzo, jaki znowu kotek? 

- A jak mam do Ciebie mówić, skoro tak Ci się nie podoba? - nadąsał się.

- No np. Kinia, Kinga, jak zawsze? - uniosłam ręce.

- Ale teraz już nie jest jak kiedyś. 

- O co Ci chodzi?

- No jesteśmy parą, trzeba to potwierdzać na każdym kroku, a takie zdrobnienia są do tego idealne. - przetarł zewnętrzną stroną dłoni po moim policzku.

- Michał, hamuj! Jaką parą? Przecież my tylko jeden jedyny raz spaliśmy ze sobą! - odepchnęłam gwałtownie jego rękę.

- Co proszę? Kobieto! Zastanów się nad sobą! Wczoraj wyraźnie podkreśliłaś, że nie kręcą Cię przygody na jedną noc! 

Mężczyzna zbladł, w sumie to trochę mi się go żal zrobiło. Narobiłam nadziei, sprowokowałam, i zrobiłam z niego totalnego debila, bardzo nie fajnie to wszystko wyszło. 

- No bo to prawda! Bo ja myślałam, że coś pomiędzy nami zaiskrzy... - speszyłam się.

- Aha i twoim zdaniem nie zaiskrzyło? - zszedł z tonu.

- Nie... - spuściłam głowę - Nawet nie wiesz jak mi głupio...

- Taaaaak? Jeżeli tobie jest głupio to pomyśl co ja czuję.

Kubi wyszedł z mieszkania, okazując swoje zdenerwowanie mocnym trzaśnięciem drzwiami. Natychmiast obok mnie zjawił się Michał.

- Co się stało?

- Zakichana miłość się stała! - usiadłam na sofie.

- O co chodzi? - zajał miejsce obok mnie.

- ... Chcę wrócić do Rzeszowa.

- Co? - zmarszczył brwi - Po co? Czemu?

- Bo się wszystko pokomplikowało, wystarczy takie tłumaczenie?

- Nie.

- No to do widzenia, idę się pakować. - powstałam.

- Nigdzie nie idziesz. - usadził mnie z powrotem - Mów o co chodzi?

- Skoro tak bardzo chcesz wiedzieć, to: Michał się we mnie zakochał, a ja tego nie odwzajemniam i mamy bigos. Pasuje?!

- Michał? Przecież on ma dziewczynę. Niemożliwe.

- Co? 

Poczułam się wykorzystana. Nie wiedziałam o tym, że Michał ma partnerkę, przecież w takiej sytuacji nigdy w życiu bym się z nim nie przespałą! Było mi jej bardzo żal, a Kubi był już dla mnie skończony.

- Tym bardziej nie chcę tu dłużej być! 

Wstałam i wyszłam z salonu, by zaraz wbiec na górę, do siebie. Poczułam się mocno urażona. Czy Michał uważał, że jestem dla niego odskocznią od jego związku, czy coś?! Jedno było pewne: Musiałam się stamtąd jak najszybciej wynieść. 

- Co jest? - spytała Aua, zaraz gdy ujrzała mnie w progu.

- Gówno!

- Hola, hola, spokojnie...

- Przepraszam! Chcę Cię poinformować, że się stąd wyprowadzam. 

- O co kurde chodzi?! - podniosła się z łóżka. 

- Nie mogę mieszkać z Kubiakiem!

- Przecież się strasznie lubicie... co się stało?

- Posłuchałam Ciebie i przestałam uciekać przed uczuciem! Szkoda tylko, że cały ch*j mi z tego został! Jestem pokłócona z Michałem, bo ja mu się podobam, a on mi nie!

Aua zamilkła. Chyba rzeczywiście poczuła się temu wszystkiemu winna. 

- Wracam do Rzeszowa i koniec!

~~~~

No i przewrót o 360 stopni... Cóż, taki lajf. ;d No i gdzie ten księciuniu Kingi, no nie? Już nie długo się pojawi. I podpowiedź: Na pasiastym koniu. :D

Byłam dziś na meczu Sovii, jestem taka podjarana, że i tak dziś nie zasnę. Siedziałam w sektorze dla Vipów, fajnie nie? :D A co najważniejsze; mam zdjątka z Lotmanem i Jochenem. <3

zdróóóówka. ;**

niekryta.